Nakładanie na siebie kilku warstw papy to wciąż jeden z najbardziej popularnych sposobów zabezpieczania powierzchni przed dostępem wody. Nowocześniejsze rozwiązania, jak chociażby folie izolacyjne nie są wcale gorsze, ale większość doświadczonych budowlańców preferuje sprawdzoną technologię, na której można polegać. Papa na lepiku musi odznaczać się kilkoma właściwościami. Przede wszystkim powinna być wodoszczelna, elastyczna i odporna na działanie czynników atmosferycznych w tym zwłaszcza wahania temperatur. Istotna jest także jej struktura, która umożliwia częściowe wnikanie substancji smolistych zawartych w lepiku, dodatkowo wzmacniając połączenie między warstwami. Istotne, by kolejne płachty papy kładzione były na siebie z zachowaniem odpowiednio szerokiej zakładki. Z kolei warstwy nie powinny być nanoszone w tym samym kierunku. Najlepiej więc jeśli na biegnące poziomo płachty spodnie nakładane są pionowe. W ten sposób minimalizuje się możliwość przedostawania się wody w szczelinach między pasami papy. Prawidłowo położone trzy lub cztery warstwy pokrycia papowego uszczelnionego lepikiem powinny zabezpieczyć powierzchnię przed wilgocią na nie mniej niż dwadzieścia lat.
0 komentarze:
Prześlij komentarz